اسلام آوردن اولی و دومی(لعنت الله علیه) از نظر امام زمان (عج)
مرحوم شيخ صدوق رضوان الله تعالي عليه در كتاب شريف كمال الدين به نقل از سعد بن عبد الله مي‌نويسد :
... وَ لَمَّا قَالَ أَخْبِرْنِي عَنِ الصِّدِّيقِ وَ الْفَارُوقِ أَسْلَمَا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً لِمَ لَمْ تَقُلْ لَهُ بَلْ أَسْلَمَا طَمَعاً وَ ذَلِكَ بِأَنَّهُمَا كَانَا يُجَالِسَانِ الْيَهُودَ وَ يَسْتَخْبِرَانِهِمْ عَمَّا كَانُوا يَجِدُونَ فِي التَّوْرَاةِ وَ فِي سَائِرِ الْكُتُبِ الْمُتَقَدِّمَةِ النَّاطِقَةِ بِالْمَلَاحِمِ مِنْ حَالٍ إِلَى حَالٍ مِنْ قِصَّةِ مُحَمَّدٍ ص وَ مِنْ عَوَاقِبِ أَمْرِهِ فَكَانَتِ الْيَهُودُ تَذْكُرُ أَنَّ مُحَمَّداً يُسَلَّطُ عَلَى الْعَرَبِ كَمَا كَانَ بُخْتَنَصَّرُ سُلِّطَ عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ لَا بُدَّ لَهُ مِنَ الظَّفَرِ بِالْعَرَبِ كَمَا ظَفِرَ بُخْتَنَصَّرُ بِبَنِي إِسْرَائِيلَ غَيْرَ أَنَّهُ كَاذِبٌ فِي دَعْوَاهُ أَنَّهُ نَبِيٌّ فَأَتَيَا مُحَمَّداً فَسَاعَدَاهُ عَلَى شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ بَايَعَاهُ طَمَعاً فِي أَنْ يَنَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِنْ جِهَتِهِ وَلَايَةَ بَلَدٍ إِذَا اسْتَقَامَتْ أُمُورُهُ وَ اسْتَتَبَّتْ أَحْوَالُهُ فَلَمَّا أَيِسَا مِنْ ذَلِكَ تَلَثَّمَا وَ صَعِدَا الْعَقَبَةَ مَعَ عِدَّةٍ مِنْ أَمْثَالِهِمَا مِنَ الْمُنَافِقِينَ عَلَى أَنْ يَقْتُلُوهُ فَدَفَعَ اللَّهُ تَعَالَى كَيْدَهُمْ وَ رَدَّهُمْ بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً كَمَا أَتَى طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ عَلِيّاً ع فَبَايَعَاهُ وَ طَمَعَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا أَنْ يَنَالَ مِنْ جِهَتِهِ وَلَايَةَ بَلَدٍ فَلَمَّا أَيِسَا نَكَثَا بَيْعَتَهُ وَ خَرَجَا عَلَيْهِ فَصَرَعَ اللَّهُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مَصْرَعَ أَشْبَاهِهِمَا مِنَ النَّاكِثِين .
كمال الدين و تمام النعمة ، ج2 ، ص 463 .
سعد بن عبد الله گويد : وقتي به عرض حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) رساندم كه : شخصي از مخالفين ، هميشه از من مي‌پرسد بگو ابابكر و عمر با رضايت و رغبت مسلمان شدند و يا با بي ميلي و ناخرسندي دروني مسلمان شدند ؟
امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) فرمودند :
چرا به آن شخص نگفتي كه آن دو [ابوبكر و عمر] به خاطر طمع مسلمان شدند .
و بعد اضافه فرمودند :
جريان از اين قرار است كه ابابكر و عمر معمولاً با يهوديان نشست و برخاست داشتند و اخباري را كه يهوديان از تورات و ديگر كتب آسماني ، كه در مورد حوادث و رويداد‌هاي روزانه و به خصوص جريان ظهور حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) و پايان پيروزمندانه آن ، دريافت مي‌كرده‌اند و جويا مي‌شدند و يهودي‌ها هم به آن دو مي‌گفتند : همان گونه كه بخت النصر بر بني اسرائيل چيره شدند و همه بني اسرائيل را در برابر خود تسليم نمودند ، محمد هم مي‌آيد و بر تمام عرب مسلّط مي‌شود . البته با اين تفاوت كه محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) وقتي آمد ، به دروغ ادعا مي‌كند كه پيامبر است [اين تعبير غير مؤدبانه از يهود است كه حضرت ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) به خاطر آگاهي سؤال كننده آن را نقل كرده است] .
پس از اين بود كه ابابكر و عمر به حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) رسيدند و با گفتن شهادت «لا اله الا الله» به كمك آن حضرت شتافتند و به طمع اين كه هر يك از آن دو ، بعد از پيروزي حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) و تسليم شدن عرب و آرام گشتن اوضاع به حكومت يكي از ولايات گماشته شوند ، با حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) بيعت كردند .
و بعد از آن كه از رسيدن به حكومت و رياست دلخواه خود ، از طرف حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) مأيوس شدند ، در بازگشت از جنگ تبوك ، روبند و نقاب بر صورت زدند و به همراه عده‌اي از منافقين همانند خويش از كوه عقبه بالا رفتند ، و شتر پيامبر را رم دادند تا آن حضرت را به قتل برسانند .
اما تدبير خداوند بر حيله آنان پيروز شد و خداوند مكر و دشمني آنان را به خودشان بازگرداند و با همان خشم و كينيه بازگشتند و از كار زشت خود ، هيچ فايده‌اي نديدند .
اتفاقاً نظير همين مسأله ، در زمان حضرت علي (عليه السلام) پيش آمد كه طلحه و زبير به حضور علي بن أبي طالب (عليه السلام) رسيدند و هر يك از آن دو به طمع رسيدن به حكومت و رياست يكي از شهرها ، با حضرت علي (عليه السلام) بيعت كردند ؛ اما وقتي از رسيدن به پست‌هايي كه لياقتش را نداشتند ، مأيوس گرديدند ، بيعت با علي (عليه السلام) را شكستند و بر عليه آن حضرت دست به شورش زدند و خداوند به گونه زمين خوردن ِ ديگر عهد شكنان ، آن دو را به زمين زد و نابود ساخت
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum76/thread47532.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
http://ifttt.com/images/no_image_card.png محبّ الزهراء
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر