امام باقر (ع) در ضمن حدیث مفصلی به این جریان اشاره کردند که حضرت قائم (عج) در هنگام ظهورشان پشت به کعبه زده و مردم را مورد خطاب قرار می دهند و می فرمایند:
... از شما می خواهم که به خاطر حق رسول خدا و حق خودم بر شما –که حق خویشاوندی با رسول خداست- ما را کمک کنید، و ما را از کسانی که به ما ظلم می کنند دور کنید؛ چرا که ما ترسانیده شده ایم، و به ما ظلم شده است، و از شهر و فرزندانمان رانده شده ایم، و نسبت به ما سرکشی کرده اند و از حقّمان کنارمان زده اند، و اهل باطل بر ما افترا بستند (به ما تهمت زدند.)
پس خدا را در نظر بگیرید و ما را رها نکنید و یاریمان کنید تا خدا شما را یاری کند.
حجت الاسلام و المسلمین مرحوم آقای حاج سید اسماعیل شرفی نقل نمودند:
به عتبات مقدسه مشرف شده بودم و در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا (ع) مشغول زیارت بودم. چون دعای زائرین در سمت بالای سر امام حسین (ع) مستجاب است، در آنجا از خداوند خواستم مرا به محضر مبارک مولایم حضرت مهدی (عج) مشرف گرداند و دیدگانم را به جمال بی مثال آن بزرگوار روشن نماید.
ناگهان هنگامی که مشغول زیارت بودم خورشید جهان تاب جمالش ظاهر شد، گرچه در آن هنگام حضرتش را نشناختم ولی شدیداً مجذوب آن بزرگوار شدم، پس به او سلام کردم و از ایشان سؤال کردم: آقا شما کیستید؟ فرمودند:
من مقصود آن حضرت را متوجه نشدم و با خود گفتم: شاید ایشان از علمای بزرگ نجف هستند و چون مردم به ایشان گرایش پیدا نکرده اند خود را مظلوم ترین فرد عالَم می داند، در این هنگام ناگهان متوجه شدم که کسی در کنارم نیست. این جا بود که فهمیدم خداوند دعایم را مستجاب فرموده و مرا به لقای حضرتش شرفیاب نموده، و او مظلوم ترین فرد عالَم و امام زمان من بود و نعمت حضور آن بزرگوار را زود از دست دادم.
ای عاشقان برای ظهورم دعا کنید
الهی به حق مظلوم ترین فرد عالم
... از شما می خواهم که به خاطر حق رسول خدا و حق خودم بر شما –که حق خویشاوندی با رسول خداست- ما را کمک کنید، و ما را از کسانی که به ما ظلم می کنند دور کنید؛ چرا که ما ترسانیده شده ایم، و به ما ظلم شده است، و از شهر و فرزندانمان رانده شده ایم، و نسبت به ما سرکشی کرده اند و از حقّمان کنارمان زده اند، و اهل باطل بر ما افترا بستند (به ما تهمت زدند.)
پس خدا را در نظر بگیرید و ما را رها نکنید و یاریمان کنید تا خدا شما را یاری کند.
(بحارالانوار، جلد52 صفحه239؛ به نقل از غیبت نعمانی)
حجت الاسلام و المسلمین مرحوم آقای حاج سید اسماعیل شرفی نقل نمودند:
به عتبات مقدسه مشرف شده بودم و در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا (ع) مشغول زیارت بودم. چون دعای زائرین در سمت بالای سر امام حسین (ع) مستجاب است، در آنجا از خداوند خواستم مرا به محضر مبارک مولایم حضرت مهدی (عج) مشرف گرداند و دیدگانم را به جمال بی مثال آن بزرگوار روشن نماید.
ناگهان هنگامی که مشغول زیارت بودم خورشید جهان تاب جمالش ظاهر شد، گرچه در آن هنگام حضرتش را نشناختم ولی شدیداً مجذوب آن بزرگوار شدم، پس به او سلام کردم و از ایشان سؤال کردم: آقا شما کیستید؟ فرمودند:
من مظلوم ترین فرد عالَم هستم.
من مقصود آن حضرت را متوجه نشدم و با خود گفتم: شاید ایشان از علمای بزرگ نجف هستند و چون مردم به ایشان گرایش پیدا نکرده اند خود را مظلوم ترین فرد عالَم می داند، در این هنگام ناگهان متوجه شدم که کسی در کنارم نیست. این جا بود که فهمیدم خداوند دعایم را مستجاب فرموده و مرا به لقای حضرتش شرفیاب نموده، و او مظلوم ترین فرد عالَم و امام زمان من بود و نعمت حضور آن بزرگوار را زود از دست دادم.
(صحیفه مهدیه، مقدمه)
ای عاشقان برای ظهورم دعا کنید
روز و شبان به سوی خدا التجا کنید
بگذشت عمر اشک من زار، از هزار
با اشک خویش، پاک زمن اشک ها کنید
الهی به حق مظلوم ترین فرد عالم
عجـــل لولیـــک الفـــرج
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum296/thread47391.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
http://ifttt.com/images/no_image_card.png منتظرمنتقم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر